موضوعات و روش ها:

• شرکت کنندگان:در مجموع از158 مردان و زنان سالم در سنین بین20 و 59 سالاستخدام شدند. داوطلبان با سابقه پزشکی حاد یا مزمن، کسانی که بیش ازروزانه 500 میلی لیتر قهوه، چای، نوشابه و مشروبات الکلی، کسانی کهبیش از دو روز در هفته مشروبات الکلی می نوشید، کسانی که در گذشته به طور منظم از مکمل های آنتی اکسیدانی استفاده می کردندسه ماه، سیگاری ها، کسانی که عادات ورزشی شدید دارندو کسانی که استاندارد مصرف روزانه 500 - 2500 میلی لیتر آب تصفیه شده را نداشتند از مطالعه خارج شدند. در نهایت، 41 شرکت کننده واجد شرایط به طور تصادفی در گروه آب هیدروژنی (22 نفر) و گروه آب معمولی (19 نفر) قرار گرفتند. با این حال، در طول فرآیند مطالعه، 2 شرکت کننده از گروه آب هیدروژنی و 1 نفر از گروه آب معمولی انصراف دادند. در نهایت،20شرکت کنندگان در گروه آب هیدروژن و18در گروه آب معمولی کارآزمایی مداخله ای 4 هفته ای را تکمیل کردند.
• روش های مداخله:گروه آب هیدروژن مصرف شده است1.5 لیتر آب غنی از هیدروژن(با غلظت هیدروژن 0.012 ± 0.753 میلی گرم در لیتر) هر روز، در حالی که گروه آب معمولی مقدار مساوی آب معمولی می نوشید. شرکت کنندگان باید ظرف یک ساعت پس از باز کردن آن، آب را در یک بطری 500 میلی لیتری تمام کنند. علاوه بر قهوه، چای، نوشابه و مشروبات الکلی، آب اضافی دیگری مجاز نبود و کل مصرف این نوشیدنی های اضافی بیش از 500 میلی لیتر در روز کنترل شد.

• ظرفیت آنتی اکسیدانی و آسیب اکسیداتیو: پس از چهار هفته، هم نوشیدن آب معمولی و هم آب غنی از هیدروژن منجر به افزایش پتانسیل آنتی اکسیدانی بیولوژیکی سرم (BAP) شد. در کل جمعیت، تفاوت معنی داری بین گروه آب هیدروژنی و گروه آب معمولی از نظر BAP وجود نداشت. با این حال، برای شرکت کنندگان بالای 30 سال، نوشیدن آب هیدروژن منجر به افزایش قابل توجهی در BAP شد (0.028 = p). در گروه جوان تر (<30 سال)، هیچ تاثیر قابل توجهی از آب هیدروژن بر BAP مشاهده نشد (0.534 = P).
• آپوپتوز سلول های تک هسته ای خون محیطی (PBMCs) و مشخصات جمعیت سلول های ایمنی خون:در ابتدا، تفاوت معنی داری در فراوانی سلول های آپوپتوز در خون بین دو گروه وجود نداشت. با این حال، پس از آزمایش 4 هفته ای، در مقایسه با گروه آب معمولی، نسبت PBMC های آپوپتوتیک در گروه آب هیدروژن به طور قابل توجهی کمتر بود (0.036 = p). علاوه بر این، از طریق آنالیز فلوسایتومتری، مشخص شد که فراوانی سلول‌های CD14+ در گروه آب هیدروژن کاهش یافته است.
• تجزیه و تحلیل رونوشت:تجزیه و تحلیل توالی RNA PBMC ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین رونوشت گروه آب هیدروژن و گروه آب معمولی وجود دارد. مهم‌تر از همه، شبکه‌های رونویسی مربوط به پاسخ التهابی و مسیر سیگنال‌دهی NF-kB در گروه آب هیدروژن به طور قابل‌توجهی کاهش یافتند.